گزارش تحقیقی «تاثیر فرمان های طالبان بر زنان و دختران در افغانستان!»

 

شبکه پژوهشی و دادخواهی زنان و کودکان، یافته‌های گزارش تحقیقی خود را که به بررسی “تاثیر فرمان های طالبان بر زنان و دختران در افغانستان” پرداخته است، با اعضا پارلمان کانادا، دپلومات‌های خارجی مقیم آتاوا و فعالان افغانستانی مقیم کانادا شریک ساخت.

این برنامه همزمان با روز جهانی منع خشونت علیه زنان و آغاز کمپین 16 روزه علیه خشونت های مبتنی بر جنسیت، به هدف نشر یافته های تحقیق اخیر شبکه، افزایش آگاهی پیرامون واقعیت های کنونی افغانستان و تقویت اتحاد جهانی در حمایت از زنان افغانستان، ۲۵ نوامبر-۲۰۲۴ در مقر پارلمان کانادا برگزار شد.

در این برنامه طیف وسیعی از افراد علاقمند به وضعیت حقوق بشری زنان در افغانستان، شامل اعضای پارلمان و سناتورهای کاناد، نمایندگان سازمان ملل، سفیران، نماینده ویژهاتحادیه اروپا برای افغاسنتان و فعالان حقوق زن، پژوهشگران و خبرنگاران شرکت کرده بودند.

آقای علی احساسی، عضو پارلمان کانادا (که خود هماهنگ‌کننده‌ی این برنامه با پارلمان کانادا بود) برنامه را با اشاره به وضعیت بحرانی حقوق

بشر در افغانستان

در سه سال گذشته، افتتاح و خاطرنشان کرد که پس از دو دهه پیشرفت در زمینه‌های مختلف، حقوق تمامی مردم افغانستان به شدت کاهش یافت

ه و خواستار یک واکنش بین‌المللی متحدبرای حمایت از آنها در این برهه دشوار شد.

پام داموف، منشی پارلمانی امور خارجه، با اشاره به اعمال هدف‌مند طالبان علیه زنان و دختران که بسیاری آنان را به طرف ناامیدی سوق داده است، تاکید کرد که کانادا متعهد به

رسیدگی به این بی‌عدالتی ها از طریق چارچوب های قانونی بین الملل است.

زرقا یفتلی، رییس شبکه پژوهشی و دادخواهی زنان و کودکان، تاکید کرد که تحقیق اخیر شبکه نشان دهنده‌ی تبعیض سیستماتیک علیه زنان د

ر افغانستان پس از برگشت طالبان بهقدرت است. او این وضعیت را آپارتاید جنسیتی توصیف کرده و ابراز امیدواری کرد جامعه بین المللی، به ویژه کاناد، برای حمایت از حقوق زنان تلاش بیشتری کند.

ستوده فروتن، یکی از اعضای شبکه پژوهشی و دادخواهی زنان و کودکان، یافته های تحقیق اخیر این نهاد را ارایه نمود که بیشترین یافته ها آمار نگران کننده ای از وضعیت زنان را نشان می دهند. محدودیت های طالبان روی اشتغال، مشارکت عمومی و زندگی

اجتماعی، دسترسی به آموزش، مشارکت سیاسی و خشونت مبتنی بر جنسیت حوزه های اساسی مورد مطالعه در این تحقیق بوده است.

رییس یکی از نهادهای که از سوی زنان رهبری می‌شود، از داخل افغانستان دیدگاه خویش را پیرامون چالش های کنونی زنان و دختران در دسترسی به کمک‌ها و خدمات، شریک ساخته و توصیه های مشخص در باره چگونگی حمایت بهتر از زنان افغانستان توسط جامعه بین المللی ارایه نمود.

سناتور ماریلو مک فدران، روی ضرورت شناسایی استراتیژی های عملی برای اطمینان از حمایت موثر از زنان و دختران افغانستان بحث و بر لزوم همکاری میان همه برای ایجاد تغییر مثبت تاکید کرد.

حسن سروش، سفیر افغانستان در کانادا، از تعهد کانادا برای حمایت از زنان و دختران افغانستان قدردانی کرد؛ اما هشدار داد که وضعیت به دلیل تبعیض سیتماتیک همچنان رو به بدتر شدن است. او خواستار ایجاد یک اتحاد جهانی و واکنش های بین المللی پیشگیرانه برای مقابله با این چالش ها شد.

ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل، نگرانی های خود را در باره افزایش خشونت فامیلی و مشکلات روانی میان زنان افغانستان مطرح کرد و تاکید نمود که از هر نوع عادی سازی رابطه با طالبان تا زمانی که پیشرفت های قابل مشاهده در مورد حقوق بشر دیده نشده است، اجتناب شود.

توماس نیکل سون، نماینده ویژه اتحادیه اروپا برای افغانستان، از استفاده رویکرد “توسط زنان برای زنان” در برنامه‌های کمک‌رسانی آن اتحادیه صحبت کرد و اطمینان داد که در برنامه‌های آنها زنان نقش موثر در طرح برنامه‌ها دارند، تا اطمینان حاصل شود که زنان دریافت کنندگان اصلی کمک ها می باشند.

جکلین اونیل، سفیر کانادا برای زنان، صلح و امنیت در پیامی، بر نقش حیاتی نهادها به رهبری زنان در افغانستان تاکید کرد و تحقیق شبکه پژوهشی و دادخواهی زنان و کودکان را به عنوان یک گام جسورانه و یکی از معدود راه های درک عواقب وخیم فرامین طالبان عنوان نموده و آن را ستود.

در بحث میز گرد، کارشناسان مختلف دیدگاه های خویش را در باره چگونگی حمایت از زنان و دختران افغانستان ارایه کردند. عزیز رفیعی خواستار یک رویکرد سه جانبه متمرکز بر توانمند‌سازی زنان در افغانستان، ایجاد شبکه ها و ارایه خدمات محافظتی شد در حالی که سلما زاهد بر نقش قوی کاناد به عنوان حامی حقوق زنان تاکید کرد، به ویژه در اطمینان از دسترسی دختران به آموزش.

معصومه خاوری بر تاثیر منفی محدودیت های طالبان بر آینده جمعی افغانستان اشاره کرد و هوما هودفر بر لزوم گسترش گفتگو ها فراتر از آموزش تاکید کرده و خواستاد ارتباطات بین جنبش های زنانه در سطوح فراملی و ملی برای اولویت دادن به حقوق زنان در بحث های بین المللی شد.

در ختم بحث میز گرد، خدیجه الهام از همه خواستار اقدام بر علیه سیاست های زن‌ستیزانه طالان شد و بیان داشت که این سیاست ها روی چهار رکن شامل بیرون ساختن از سیاست، حذف از فضاهای عامه، منع آموزش و ممانعت از کار، استوار است.

در جمع بندی برنامه، اقای شعیب رحیم بر اهمیت بحث دفاع از حقوق زن و حقوق بشر در پارلمان کانادا سخن گفت و تاکید کرد که قاطعیت جمع بزرگی از زنان و مردانی که در این راستا دادخواهی میکنند از سطح بالای اشتراک در این برنامه و کیفیت سخنرانی ها مشهود است.

او پیشنهاد کرد تا نقش بین المللی کانادا در بسیج کشورها برجسته تر شود و در روشنی یافته های این تحقیق مسلکی، پارلمان کانادا کمیته ویژه برای پیگیری پیشنهادات گزارش با دولت تشکیل دهد. همچنان از نماینده کانادا در سازمان ملل متحد تقاضا می‌شود تا در برگزاری نشست بعدی شبکه که قرار است در نیویورک با اشتراک نماینده‌های کشورهای مختلف به منظور شریک‌سازی یافته های نسخه کامل این گزارش، برگزار می‌شود همکاری نماید تا مباحث مرتبط به اپارتاید جنسیتی و‌ دفاع از حقوق زنان و حقوق بشر در برابر فرمان‌هایی طالب، در روشنی آن انجام گیرند.

در نهایت از اشتراک و میزبانی این بحث توسط وکلای پارلمان کانادا و‌سناتوران سپاسگزاری لازم بعمل آمد و برتطبیق پیشنهادهای این تحقیق از سوی آن‌ها تاکید صورت گرفت.